تعریف ارتباط
ارتباط را باید فرایندی شامل فرستنده و گیرنده در نظر گرفت که پیام های منتقل شده با شیوه های ارتباطی گوناگون را رمزگذاری و رمزگشایی می کنند. البته ممکن است عوامل مخل ارتباط، راه های انتقال پیام را مسدود کنند. هدف این فرایند گرفتن بازخورد برای حصول تاثیر و نتیجه دلخواه است.
درک همدیگر
انسان ها تنها موجوداتی نیستند که ارتباط برقرار می کنند. تقریبا همه گونه های حیات قادر به ارسال و دریافت پیام اند. اما انسان ها تنها موجودات زنده ای هستند که نه تنها با علامت و نشانه ها بلکه با استفاده از نمادهای دارای معانی قراردادی نیز ارتباط برقرار می کنند. اگر ارتباط را انتقال معنی در نظر بگیریم، آن گاه معنای ارتباط موفق برای هریک از ما این است که درک شما از یک چیز واحد همان است که من فهمیده ام: به عبارت دیگر، ما درباره منظور فرستنده پیام و دریافت و فهم گیرنده پیام از آن منظور هم نظریم.
شناخت اصول
ارتباط شامل تعدادی اصول اساسی است که همواره و در همه فرهنگ ها معتبر است. فرآیند ارتباطی همیشه:
چرخه ای است: به ندرت پیش می آید که ارتباط امری کاملا یک طرفه باشد. هریک از ما اطلاعات را از جهان اطراف می گیریم، معنای آن را معلوم می کنیم و به آن واکنش نشان می دهیم.
تکرارناپذیر است: حتی اگر چیزی را دوباره درست مثل قبل بگوییم، چون مخاطب ما قبلا آن را شنیده است، به ان پاسخی متفاوت می دهد.
برگشت ناپذیر است: حرفی را که بر زبان آوردیم دیگر نمی توانیم پس بگیریمش. وقتی حرفی زده شد، اثرش می ماند و دیگر نمی شود کاری کرد، حتی اگر بگویند فراموشش کنید.
پیچیده است: بار معنایی که هریک از ما به واژگان می دهد بی تردید اندکی متفاوت است. این گوناگونی ریشه در پیشینه، تحصیلات و تجربه های ما دارد و مفهومش این است که همیشه احتمال کج فهمی وجود دارد.
پیوسته است: حتی وقتی که تلفن را قطع می کنید، این پیام را منتقل می کنید که دیگر حرفی برای گفتن ندارید.
پویاست: دائم در تحول است.
اگر ارتباط را انتقال معنی بدانیم، آن گاه برای برقراری ارتباطی موفق، باید درک شما و من از یک چیز واحد یکسان باشد.
منبع: کتاب ارتباطات حرفه ای انتشارات آریانا قلم
دوره های مجازی مرتبط با مهارت فردی در سایت هم آموز:
